Maaltijd in stilte

3_IM3_312ffbce3a204031877fc6b8d3e8daccGisteren vierde mijn schoonvader zijn 81e verjaardag. Vandaag is hij het geworden: gefeliciteerd. Wij hebben dat gevierd door met opa, oma, kinderen en kleinkinderen uiteten te gaan. Met zijn zestienen in Alkmaar uiteten. Leuk!
Het restaurant was gezellig vol. Het was een wereldrestaurant, erg leuk voor de kleinkinderen, teveel mogelijkheden om op te noemen. En er was een chocoladefontein. Lekker iedereen langs de buffetten of de vis- of vleeshoek. Erg gezellig. Aan tafel was iedereen gezellig met elkaar in gesprek, of beter gezegd bijna iedereen. Het lukte mij niet om met zoveel input deel te nemen aan de talrijke gesprekken en dan ook nog te luisteren of te eten. En het rare is ik hoor wel dingen en ik bedenk wat ik zou willen zeggen. Het komt er alleen niet uit.

 

Diezelfde ervaring had ik ook een dag eerder zij het in mindere mate toen Koen en zijn vrouw bij ons kwamen eten. Op enig moment is de levodopa klaar met zijn werk en ben ik klaar met multitasken en dan wordt ik stil. Met Koen ging dat over toen we specifiek over één onderwerp gingen praten. Eén onderwerp is te behappen. We spraken met zijn drieën, de derde persoon was Gerdie, mijn vrouw, over de mogelijkheden van PPEP4All. We zijn immers sinds kort alle drie PPEP-trainer en nu willen we trainen ook. En gelukkig: zet mij voor een groep en het praten stopt niet meer. Is immers een monotaak.

 
Gisterenavond lukte dat (de stilte doorbreken) met zijn 16-en en alle andere gasten niet. Een merkwaardige ervaring. Steeds opnieuw. Om misverstanden te voorkomen. Iedereen had het leuk gisteren. Ik ook. Alleen zo ken ik mezelf niet. En wellicht draagt het bij aan het vermogen om van horen luisteren te maken. Ik ben benieuwd.
Zoals ik al zei twee weken terug. “Parkinson is ook een bewegingsstoornis”. En nog veel veel meer dan dat. En daar moeten we mee om leren gaan.
Gisteren samen met iemand in 1,5 uur bijna 10 kilometer in het bos gewandeld en gesproken. Ongeveer de effectieve periode van een stalevo-pil en bovenal erg plezierig. Kortom parkinson: het blijft me verbazen!
Prettige dag,

Kees

5 thoughts on “Maaltijd in stilte

  1. Hans Arts

    mei 17, 2016 at 4:21pm

    Zo voelt het vaak aan ,luisteren naar een groep mensen op een feestje en dergelijke,maar ik ben altijd net iets te laat om ergens op te reageren,dus ben ik nu ook meer luisteraar geworden

  2. Joke Miedema

    mei 18, 2016 at 9:02am

    Ik ben altijd een luisteraar geweest, in gezelschappen ben ik onzichtbaar, heb het allang geleden opgegeven om er bovenuit te schreeuwen

  3. herman

    mei 18, 2016 at 10:16am

    Gisteren.
    Vliegveld Palma de Mallorca.
    Alles ging mis.
    Veiligheidsmedewerkers verdachten me van drugs bezit.
    kon niet stilstaan in de scanner
    trilde
    kon niet meer lopen
    verkeerde locatie
    golfkarretje accu leeg
    ik werd door een medewerker van geduwd in een rolstoel bereikte toch op tijd het vliegtuig

    ik dacht dit is de echte wereld

    alles goed voorbereid

    het werd enorm stil, ik dacht aan de film met de zwarte hond

    toch kan ik dit positief afsluiten ( bedankt Koen )

    Herman Kervel

  4. Geert

    mei 18, 2016 at 9:25pm

    Hallo Koen
    Veel van je verhaal is voor mij herkenbaar. Vanmiddag voor het huis in de Tuin bezig, komt een kennis van me langs op de first die me groette, voor ik terug kon groetten was al te ver om min groet nog te horen.

  5. joke van Rees

    mei 18, 2016 at 10:04pm

    Mijn man heeft het zelfde weet vaak niet uit zijn woorden tekomen en in een groep is hij stil
    kan het gesprek niet volgen wil daarom niet vaak mee het is echt een rot ziekte ook voor de mensen om hem heen

Geef een reactie